Artiest: Counting Crows
Album: Saturday Nights & Sunday Mornings
Datum recensie: 28-04-2008
Adam Duritz en kompanen zijn zes jaar na Hard Candy terug met een onvervalst studiowerkje. De eerste zes tracks, waaronder het door Ryan Adams meegeschreven ‘Los Angeles’, vallen onder de denkbeeldige A-side ‘Saturday Nights’. Het tweede deel ‘Sunday Mornings’, laat vooral rustigere en balladesque momenten horen. De nummers zijn weinig verassend voor wie bekend is met de Counting Crows. De rockende composities hadden zomaar op het ‘Recovering the sattelites’ uit 1996 kunnen staan en het nummer ‘Hanging tree’ doet je zelfs afvragen waar je de melodie eerder hoorde. Het overwegend rustige deel van deze schijf kent meer variatie met het opgewekte ‘You can’t count on me’ en het breekbare ‘On a Tuesday in Amsterdam long ago.’ Zoals vanouds grossiert frontman Duritz met uitroepen van woede, welgemeend gejank en hartverscheurende pathetiek, terwijl de muzikale omlijsting als een huis staat en de teksten nog altijd ruim boven het niveau van de gemiddelde poptekst uitkomen.
Het gebrek aan verassing hoeft geen probleem te zijn voor wie lichte rock met pop-, blues- en countryinvloeden kan waarderen. De opsplitsing van drukke en rustige tracks werkt enigszins storend en niet alle nummers slaan direct aan, maar net als bij hun eerdere werk, kan deze muziek na een aantal draaibeurten alleen nog maar groeien.
Van deze cd bestaat ook een Dutch-edition met de bonus-track ‘Wennen aan september’ waarop de band de handen ineenslaan met onze landgenoten van Bløf. De fans uit de lage landen kunnen sowieso hun hart op want de Crows doen zowel Pinkop, Rock Werchter, Concert At Sea als Rockin’ Park aan.